Isaac Albéniz: Suite Espanol Cadiz (Harmonie)

Informatie

SUITE ESPAÑOLA

1. Granada - 2. Cataluña - 3. Sevilla - 4. Cadiz - 5. Asturias - 6. Aragon.

Het was in 1886 dat Isaac Albéniz deze achtdelige suite voor piano begon te componeren, net na zijn studieperiode met Liszt. Zijn manuscript bevat slechts de eerste drie en de laatste van het huidige stel van acht, alhoewel alle acht delen schriftelijk vermeld staan. De overige werden later, na de dood van de componist, door zijn uitgever uit andere werken genomen en toegevoegd. Deze indrukken van diverse streken uit Spanje illustreren de vindingrijkheid van de componist bij het aanwenden van typische ritmes en wijzigingen van toonaard. Met uitzondering van 'Cataluña', hebben alle deeltjes een ternaire structuur waarbij het centrale deel een 'copla', een tussenzang in dansvorm, is, met vaak ook een omschakeling van grote naar kleine toonaard.

1. GRANADA is een serenade die de door de Moorse cultuur getekende stad oproept. In dit deel wordt duidelijk de gitaarbegeleiding gesuggereerd door simpele akkoorden die de melodie begeleiden.

2. CATALUÑA, het eerste deel dat geschreven werd, is opgedragen aan zijn moeder en is een hulde aan zijn geboortestreek. Het betreft een 'corranda', een ietwat melancholische dans in 6/8 maat.

3. SEVILLA begint met een karakteristieke 'sevillana', gevolgd door een melancholisch middendeel in de vorm van een 'saeta', een typisch Andalusische zang die geïmproviseerd wordt tijdens de processie van de Goede Week.

4. CADIZ vertoont de ononderbroken melodische lijn van een lied. Het is een zangrijke evocatie van de zuidelijke Andalusische havenstad aan de Atlantische Oceaan, ooit de poort naar Latijns-Amerika.

5. ASTURIAS heeft als ondertitel 'legende' en bestaat uit een 'solea', een Andalusisch zigeunerdanslied waarvan de verzen uit drie achtlettergrepige regels bestaan. Het middendeel is ontleend aan de 'Cantos de España' en heeft niets gemeen met de populaire muziek van Asturias; het evoceert een Moorse of Oosterse sfeer.

6. ARA-GON wordt gesuggereerd door de populaire 'jota aragonese', eens danslied in 3/4 of 3/8 maat dat zich vooral in de 19de eeuw sterk ontwikkelde. De 'jota' bestaat uit een rustige 'copla' (strofe) en een 'estribillo' (refrein). Het middendeel evolueert op bijna smachtende wijze door middel van tertsen. Het is het meest pianistische deel, daar waar de andere delen zich heel goed tot gitaaruitvoeringen lenen. De eerste zes delen door Juan Mas Quiles voor harmonieorkest georkestreerd, de laatste twee 'Cuba' (Capricho) en 'Castilla' (Seguidillas) werden niet bewerkt.