Rachmaninoff: Six Moments Musicaux, Op. 16

Informatie

Zes momenten musicaux ( Frans voor Six Musical Moments ), Op . 16, is een set solo- pianostukken gecomponeerd door de Russische componist Sergei Rachmaninoff tussen oktober en december 1896. [1] Elk moment muzikaal reproduceert een muzikale vorm die kenmerkend is voor een vorig muzikaal tijdperk. De vormen die verschijnen in de incarnatie van Rachmaninoff zijn de nocturne , het lied zonder woorden, barcarolle , virtuoos etude , en het thema en variaties.

De individuele stukken zijn beschreven als "echte concertwerken, omdat ze het best worden gediend op een podium en met een concertvleugel." [3] Hoewel gecomponeerd als onderdeel van een set, staat elk stuk op zichzelf als een concertsolo met individuele thema's en gemoedstoestanden. [2] De stukken omvatten verschillende thema's, variërend van de sombere begrafenismars van nummer drie tot de majestueuze canon van nummer zes, de Moments musicaux zijn beide de terugkeer van Rachmaninoff en de revolutie van de solopiano-compositie. [3] Een typische uitvoering duurt 30 minuten. [2]

In een interview in 1941 zei Rachmaninoff: "Wat ik probeer te doen, wanneer ik mijn muziek opschrijf, is door eenvoudig en direct te zeggen wat ik in mijn hart heb wanneer ik aan het componeren ben." [5] [6] Hoewel Moments musicaux werden geschreven omdat hij te weinig geld had [7] , vatten de stukken zijn kennis van pianosamenstelling tot op dat moment samen. [1] Andantino opent de set met een lange, reflecterende melodie die zich tot een snelle climax ontwikkelt. [7] Het tweede stuk, Allegretto , is de eerste van de weinigen in de reeks die zijn beheersing van pianotechniek onthult. [8] Andante cantabile is een contrast met zijn twee omringende stukken, expliciet genaamd "begrafenis maart "en" treuren . " [1] [9] Presto haalt inspiratie uit verschillende bronnen, waaronder de Preludes van Frédéric Chopin , om een ​​explosie van melodische intensiteit te synthetiseren. [1] De vijfde, Adagio sostenuto is een respijt in barcarolle vorm , voor de finale Maestoso , die de set in een dikke driedelige structuur sluit. [8] Op zes muzikale momenten illustreert Rachmaninoff volledig: "dat wat in mijn hart is." [6] Tegen het najaar van 1896 was de financiële status van de 23-jarige Rachmaninov precair, niet geholpen doordat hij tijdens een eerdere treinreis geld werd beroofd. [7] Gezegd voor tijd, zowel financieel als door degenen die een symfonie verwachtten, "haastte hij zich in productie". [10] Op 7 december schreef hij aan Aleksandr Zatayevich , [11] een Russische componist die hij had ontmoet voordat hij het werk had gecomponeerd, zeggende: "Ik haast me om geld te krijgen dat ik nodig heb voor een bepaalde datum ... Deze eeuwigdurende financiële druk is aan de ene kant heel voordelig ... tegen de 20e van deze maand moet ik zes pianostukken schrijven. " [10]Rachmaninoff voltooide alle zes in oktober en december 1896 en wijdde alles aan Zatayevich. Ondanks de haastige omstandigheden bewijst het werk zijn vroege virtuositeit en is het een voorbeeld voor de kwaliteit van zijn toekomstige werken. [1]

Zes momenten musicaux is een geavanceerd werk dat van langere duur is, dikkere texturen en meer virtuoze eisen aan de uitvoerder dan een van de vorige solo pianowerken van Rachmaninoff. Het is vergelijkbaar met Alexander Scriabin 's gedenkwaardige Étude in D-sharp minor (Op 8, No. 12) - in beide composities is detail functioneler dan ornamentisch in hun muzikale argumentatie . [1] Het is hier, in plaats van in Morceaux de fantaisie (Opus 3, 1892) of Morceaux de salon (Op 10, 1894), dat Rachmaninoff specifieke kwaliteiten van zijn eigen spel in zijn muziek plaatst. [1]Er is gepassioneerde lyriek in de nummers drie en vijf, maar de anderen vereisen een pianist met virtuoze techniek en muzikale perceptie. [1] Deze werden gecomponeerd in het midden van de carrière van Rachmaninoff, [12] en creëerden een basis van innerlijke stemmen die hij zou uitwerken in zijn Preludes (Op.23) en Études-Tableaux (Op 33). [1] Hoewel hij meestal de première gaf van zijn eigen pianowerken, was hij niet de eerste die deze uitvoerde, en de datum van de eerste publieke uitvoering is nog niet vastgesteld. [1].

De naam van de set is geïnspireerd op Franz Schubert 's pianocyclus, ook wel Six moments musicaux ( Opus 94, 1828), [13] genoemd, die op een veel intiemere schaal zijn geschreven. [ nodig citaat ]

Inhoudsopgave

1. Moment Musical, Op. 16, No. 3
2. Moment Musical, Op. 16, No. 5
3. Moment Musical, Op. 16, No. 6
4. Moment Musical, Op. 16, No. 2
5. Moment Musical, Op. 16, No. 4
6. Moment Musical, Op. 16, No. 1