Fasch: Sonata in G moll, FWV N: g1 (Hobo, Fagot, Piano)

Informatie

Johann Friedrich Fasch was vanaf 1701 leerling van de Thomasschule in Leipzig. De toenmalige cantor van de Thomasschule en kerk was Johann Kuhnau. In datzelfde jaar begon de 7 jaar oudere Telemann een rechtenstudie aan de Leipziger universiteit. In 1702 had Telemann al het Leipziger Collegium Musicum opgericht. In 1708 was Fasch inmiddels ook aan de universiteit gaan studeren (Theologie en Rechten), hetwelk hem de mogelijkheid gaf een tweede Collegium Musicum op te richten in Leipzig (in zo’n Collegium Musicum speelden doorgaans studenten en professoren van de universiteit). Na zijn studie maakte Fasch de nodige reizen door Duitsland, waarna hij functies bekleedde te Gera, Greiz en ook Praag. In 1722 overleed Thomascantor Kuhnau. Als eerste werd Fasch benaderd om hem op te volgen. Telemann echter vernam ook van de vacature en solliciteerde terstond. Fasch durfde de concurrentie niet aan en aanvaardde snel de inmiddels vrijgekomen positie van Hofkapellmeister te Zerbst, een functie die hij tot zijn dood bleef bekeleden.

Om nog even terug te keren naar Leipzig: Telemann werd aangenomen, maar bedankte vervolgens. Hij heeft zijn sollicitatie in Leipzig waarschijnlijk misbruikt om salarisverhoging af te dwingen in Hamburg, waar hij inmiddels werkzaam was. Daarna was Christoph Graupner kandidaat, maar die kon geen ontslag krijgen in Darmstadt. Naar verluid was het Graupner die een goed woordje heeft gedaan voor nog een andere musicus die uitkeek naar een nieuwe positie: ene Johann Sebastian Bach. Kortom, Bach was dus eigenlijk vierde keus in Leipzig.

De uitgave van deze Sonata van Fasch is gebaseerd op het enig overleverde manuscript dat uit Dresden afkomstig was. Dat manuscript bestaat uit vier losse partijen, Oboe primo, Oboe secondo, Bassono en Cembalo genaamd. Overigens is die cembalo-partij geheel onbecijferd. Omdat een clavecimbel nauwelijks in staat geacht mag worden om het ‘geweld’ van 2 hobo’s en een waarlijk virtuoze fagotpartij te dragen, is het ten zeerste aan te raden om de baspartij te versterken met bijvoorbeeld een 2e fagot, een cello of een contrabas. Om die reden is bij deze uitgave ook een vierde partij voor een basinstrument toegevoegd. De onbecijferde bas is in de partituur uitgewerkt weergegeven.,/P>