Scriabin: Three Sonatas op. 66, 68, 70

Informatie

De pianosonates van Alexander Scriabin getuigen van een krampachtige spanning die de componist bracht tot de handeling van bewustzijn en regeneratie waaraan hij de naam extase gaf. Scriabin zou bijna nooit de meest herkenbare klassieke vorm achter zich laten, de sonate (Enkel de negende heeft een minder herkenbare structuur). In de achtste en tiende worden de thema's, na een inleidende sectie, duidelijk voorgesteld tijdens de expositie. Vervolgens worden ze net zo duidelijk uitgewerkt (vergeleken, gesuperponeerd, getransformeerd) in de ontwikkeling en opnieuw opgenomen in de re-expositie om uiteindelijk een coda te bereiken waarin de muziek duizelingwekkend versnelt, zoals in een vortex, om uiteindelijk circulair op zichzelf terug te keren (de tiende).